EGR
Het idee van EGR is dat er een hoeveelheid van de uitlaatgassen uit de motor teruggeleid wordt naar de cilinders.
Daar dit uitlaatgas gemengd wordt met de inkomende lucht, zal het zuurstofpercentage van het mengsel dalen.
Er wordt dus meer brandstof in de cilinder gebracht. Hierdoor daalt de verbrandingstemperatuur en daarmee de NOX-uitstoot, doordat NOX vooral ontstaat bij hoge temperaturen.
Met deze toepassing wordt het stikstofgehalte in de uitlaatgassen tot 30% verminderd, en dit is goed voor het milieu.
De resterende NOX in de uitlaatgassen kan gedeeltelijk gereduceerd worden in een driewegkatalysator of met een NOX-reductiekatalysator: NOX-trap of ureum-SCR. Bij benzinemotoren, wordt de uitlaatgasrecirculatie geregeld door de EGR-klep. Deze klep bevindt zich tussen het uitlaatspruitstuk en het inlaatspruitstuk.
Bij de eerdere systemen werd de klep bediend door drukverschillen in het inlaatspruitstuk. De mechanische bediening was zo afgeregeld, dat de klep alleen geopend werd bij deellast. Bij modernere systemen gebeurt dit overwegend met behulp van een elektrisch bediende klep, wat een betere aansturing mogelijk maakt. Een volgende stap is het gebruik van variabele in- en uitlaatkleptiming, waardoor de inwendige vervuiling van het inlaatsysteem wordt gereduceerd en er sneller op wisselende rijomstandigheden kan worden gereageerd.
Het is een belangrijk onderdeel bij de emissieregeling van voertuigen.
Een groot nadeel is het vermogensverlies en een versnelde inwendige vervuiling van de motor. Bij dieselmotoren is een bijwerking van het EGR-systeem dat er meer roet uitgestoten wordt. Voor elke motor moet een balans gevonden worden door deze af te stellen. Bij gebruik van een roetfilter zijn de grotere emissies van roet door het gebruik van EGR niet meer zo belangrijk, aangezien het roet toch wordt opgevangen.
Het inlaatsysteem kan op den duur zwaar vervuild raken met roetaanslag. Bij hogedruk-EGR worden de uitlaatgassen van voor de turbo teruggevoerd naar na de compressor.
